پیکر نویسنده و کارگردان مشهدی در جوار بارگاه مطهر رضوی آرام گرفت

به گزارش رادیو زیارت، پیکر این نویسنده 58 ساله مشهدی که روز سه شنبه 19 بهمن یک روز پس از عمل جراحی در بیمارستان، درگذشته بود، ساعاتی قبل از مقابل حوزه هنری انقلاب اسلامی در خیابان هاشمیه مشهد به سمت حرم مطهر رضوی تشییع شد.

این مراسم با حضور وحید جلیلی قائم مقام رئیس سازمان صداوسیما در امور فرهنگی و دبیر ستاد تحول در این سازمان، حجت الاسلام والمسلمین پژمانفر نماینده مردم مشهد و کلات و رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی، جمعی از خدام، هنرمندان، ادیبان، شعرا، نویسندگان و اقشار مختلف مردم برگزار و نماز میت بر پیکر وی نیز توسط آیت الله سیداحمد علم الهدی امام جمعه مشهد، اقامه شد.
با توجه به خدمات ارزشمند زنده‌یاد سعید تشکری در حوزه فرهنگ رضوی، خلق آثار ماندگار مرتبط با امام رضا (ع) و تربیت نسلی از نویسندگان جوان، تولیت آستان قدس رضوی دستور داده بود پیکر این خادم‌الرضا (ع) در حرم امام هشتم (ع) خاکسپاری شود.
سعید تشکری متولد 1342 در قوچان و فارغ‌التحصیل ادبیات نمایشی، عضو کانون ملی منتقدان تئاتر، عضو بین‌المللی کانون جهانی تئاتر، مدرس ادبیات نمایشی و داستان‌نویسی بود. در کارنامه این هنرمند، رمان‌نویسی، مقاله‌نویسی مطبوعاتی در حوزه ادبیات و هنر، ساخت فیلم و نگارش سریال‌های تلویزیونی، نگارش نمایشنامه‌های رادیویی در اداره‌کل نمایش رادیو و انتشار بیش از 40 عنوان کتاب دیده می‌شود.
وی فعالیت خود را از سال 1360 با چاپ مقالات در مطبوعات در حوزه ادبیات و هنر، چاپ آثار ادبی در قالب‌های مختلف رمان و نمایشنامه، ساخت فیلم و نگارش سریال‌های تلویزیونی و نگارش نمایشنامه‌های رادیویی آغاز کرد.
رمان‌های وصل هزار مجنون (نیستان، 1389) سیمیا (1398)، هزار و سیصد و پنجاه و هفت، قصه اول: ناهید (سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری مشهد، 1396)، وقتی زمین دروغ می‌گوید (نیستان، 1391) و سینما مایاک (کوچه، 1398) بخشی از آثار اوست.
او بار‌ها به عنوان نمایش‌نامه‌نویس، کارگردان تئاتر و فیلمنامه‌نویس برنده جایزه در مسابقات ادبی شده و با حضور در جشنواره‌های ملی و بین‌المللی، چون فجر، امام رضا (ع)، یونیسف و جایزهٔ سه دوره کتاب سال رضوی و کتاب سال شهید غنی‌پور، در سال‌های 1385، 1388و 1390 برای نگارش رمان بارِ باران (نیستان، 1389) شده‌است.

«من هستم گیلگمش» آخرین اثر سعید تشکری است که هفت نمایشنامه به نام‌های بیهقی و عوفی هر دو تو را نوشته‌اند، من کاتبم، شاهزاده مرده است، بانی بنوک، روزی محرری، من نوغانی‌ام، حجره خودرشید، «من هستم گیلگمش» در آن گرد آمده‌است.